Atrakcje przyrodnicze
Ptasie szlaki w Rzeczpospolitej Ptasiej. 6 tras (w tym jedna kajakowa) wyznaczone przez Towarzystwo Przyjaciół Słońska „Unitis Viribus” w okolicach Parku Narodowego „Ujście Warty”. Ptasie nazwy tras: szlak gęgawy, szlak derkacza, szlak kani, szlak dudka, szlak dzięcioła, szlak zimorodka (kajakowy) sugerują gatunki, które mamy szanse spotkać podczas spaceru. Więcej informacji można znaleźć na stronie Towarzystwa Przyjaciół Słońska.
Trasa zaczyna się na przystani miejskiej MOSiR w Kostrzynie nad Odrą. Początkowo należy płynąć 1,5 km w górę rzeki Warty (pod prąd), później prowadzi przez kanały i starorzecza na prawym brzegu Warty. Trasa ma dwa warianty: łatwiejszy (nie wymagający przenoszenia kajaków) i trudniejszy (wymaga przeniesienia kajaków przez wał) o długości 11 km. Opiekunem trasy jest Stowarzyszenie Kostrzyński Klub Sportów Wodnych.
Powstał w 1996 r. i obejmuje obszar 20 533 ha. Celem utworzenia Parku jest zachowanie walorów przyrodniczo-krajobrazowych, typowych dla dolin dużych rzek wraz z otaczającymi krawędziami wysoczyzn oraz utrzymanie bioróżnorodności na zasadach równoważenia celów gospodarczych i ochrony środowiska przyrodniczego. Park Krajobrazowy „Ujście Warty”, w znacznej mierze pokrywa się z otuliną Parku Narodowego „Ujście Warty”. Siedziba Parku Krajobrazowego "Ujście Warty" mieści się w Gorzowie Wielkopolskim przy ul. Franciszka Walczaka 25. Strona internetowa Parku Krajobrazowego "Ujście Warty".
W Muzeum znajdują się ekspozycje poświęcone są: ekosystemom trawiastym świata, Polski i okolic Owczar, a także sposobom ich użytkowania oraz mieszkańcom łąk. Strona Muzeum Łąki w Owczarach.
Obszar o powierzchni 18 ha, chroni murawy kserotermiczne i lasy zboczowe. Spotkać tu można unikalne gatunki flory muraw, m.in. chronione: ostnica Jana, ostnica włosowata, ostrołódka kosmata, pajęcznica liliowata. Dla utrzymania bioróżnorodności muraw prowadzone są zabiegi ochronne np. wypas wrzosówek - prymitywnej i ginącej rasy owiec, oraz wycinka robinii akacjowej i tarniny.
Rezerwat leśny o powierzchni 3,32 ha. Przedmiotem ochrony jest fragment dobrze wykształconego lasu mieszanego o naturalnym charakterze. W drzewostanie dominuje dąb i buk w wieku ok. 200 lat. Rezerwat jest położony na stoku Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, w odległości kilkuset metrów na zachód od miejscowości Lemierzyce. Rezerwat najlepiej zwiedzać „Szlakiem dzięcioła” (patrz Ptasie trasy w Rzeczpospolitej Ptasiej).
Rezerwat leśny o powierzchni 68,66 ha, sąsiadujący z Rezerwatem „Lemierzyce”. Ochroną objęty jest fragment doliny rzeki Postomi (niegdyś było to jedno z koryt rzeki Warty) wraz ze skarpą porośniętą dobrze zachowanym grądem. Przy drodze nr 22 ok. 2 km za Słońskiem znajduje się parking, z którego najwygodniej zwiedzać rezerwat. Droga z parkingu prowadzi do wieży widokowej przy Postomi. W pobliżu rezerwatu, od strony Lemierzyc znajduje się pomnik przyrody – „Kamień Moritza”. Jest to głaz narzutowy o obwodzie 1120cm. Rezerwat najlepiej zwiedzać „Szlakiem dzięcioła” (patrz Ptasie trasy w Rzeczpospolitej Ptasiej)
Fragment drogi z Żabic do stacji PKP Ługi Górzyckie przebiega krawędzią pradoliny Warty. Rozpościera się stamtąd rozległy widok na fragment pradoliny, której szerokość wynosi w tym miejscu około 10 km.
Rezerwat stepowy, o powierzchni 2,65 ha. Położony jest na zboczu pradoliny Odry o ekspozycji południowo-zachodniej. Stwarza to dogodne warunki do rozwoju roślinności sucholubnej, będąca przedmiotem ochrony. Głównym zespołem jest murawa ostnicowa (Potentillo-Stipetum). Rosną tu charakterystyczne dla muraw kserotermicznych gatunki: ostnica Jana, ostnica włosowata, mikołajek polny, wężymord stepowy, pajęcznica liliowata, zawilec wielokwiatowy.
Rezerwaty krajobrazowo - leśne o łącznej powierzchni 72,72 ha. Przez rezerwat „Bogdaniec III” biegnie ścieżka edukacyjna. Wymienione rezerwaty położone są kilka km na wschód od Witnicy. Przedmiotem ochrony są w nich dobrze wykształcone grądy i żyzne buczyny. W drzewostanie występują drzewa w wieku 170-190 lat, a także okazy pomnikowe. Z uwagi na usytuowanie na krawędzi Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, ciekawa i bogata jest tutejsza rzeźba terenu z licznymi wzniesieniami morenowymi i wąwozami.
Utworzony w 1994 r. obejmuje pow. 3768 ha. Zespół chroni zróżnicowany krajobraz: malowniczą dolinę rzeki Witny, zróżnicowane gatunkowo kompleksy leśne oraz kilka atrakcyjnych turystycznie jezior.
Długość ścieżki 4,6 km, wyposażona w 10 tablic edukacyjnych o tematyce przyrodniczej. Położenie: ok. 2 km na płn. od centrum Witnicy.
Długość ścieżki 4 km, wyposażona w 12 tablic edukacyjnych o tematyce przyrodniczej, wiaty, ławki i miejsce na ognisko. Ścieżka rozpoczyna się przy budynku Nadleśnictwa Bogdaniec.
Utworzony w 1992 r. zajmuje powierzchnię 142,74 ha. Około 1 km za wsią Porzecze znajduje się miejsce postojowe z wiatą – tam zaczyna się ścieżka przyrodnicza, wyposażona w tablice edukacyjne. W pobliżu miejsca postojowego znajduje się wieża widokowa. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy chroni tereny zalewowe z pojedynczymi zerdzewieniami oraz wydmy śródlądowe. Teren bogaty w ptactwo wodno-błotne oraz bardzo atrakcyjny krajobrazowo.
Atrakcje historyczne i kulturowe
Twierdza wzniesiona w latach 1537-1568 przez znakomitych budowniczych włoskich była wybitnym osiągnięciem sztuki fortyfikacyjnej i architektonicznej. Budowla została częściowo rozebrana decyzją traktatu wersalskiego w latach 1921-1932, zaś jej pozostałe fragmenty pokojowo zagospodarowano, przeznaczając je m.in. na schronisko młodzieżowe, muzeum i kawiarnię. Niestety miasto i twierdza uległy zniszczeniu podczas II Wojny Światowej. Nadal można zobaczyć układ urbanistyczny miasta z czytelnymi granicami placów i przebiegiem ulic. Na terenie miasta zachowane są ruiny kościoła i Częściowo zachowana jest twierdza. Obejrzeć można: bastiony „Król”, „Brandenburgia”, „Filip”, fragmenty murów kurtynowych, rawelin „August Wilhelm”, bramy: Chyżańską i Berlińską. W tej ostatniej znajduje się Punkt Informacji Turystyczej.
Muzeum Twierdzy Kostrzyn oferuje zwiedzanie ruin Starego Miasta i Twierdzy Kostrzyn oraz ekspozycję znajdującej się w Bastionie Filip. Więcej informacji o zwiedzaniu na stronie Muzeum Twierdzy Kostrzyn.
Muzeum powstało w miejscu ciężkiego więzienia i obozu koncentracyjnego. Przedstawia funkcjonowanie obozu i biografie więzionych w nim wybitnych ludzi. Przed muzeum stoi pomnik poświęcony ofiarom hitlerowskiego faszyzmu. Adres: Słońsk, ul. 3-go Lutego 54. Więcej informacji na stronie Muzeum.
Na wystawie są prezentowane przedmioty pozostawione przez przedwojennych mieszkańców Słońska, a także rzeczy przywiezione przez osadników. Znajdują się tu również fotografie przedstawiające Sonnenburg (dawna nazwa Słońska) i jego zabytki. Ekspozycja mieści się przy Placu Wolności 1, w zabytkowym, szachulcowym budynku - dawnej szkółce parafialnej obok kościoła. Wystawa czynna po mówieniu telefonicznym: (95) 757 2445, 509 697 476 - Henryk Radowski lub (95) 757 2212, 607 081 317 - Izabella Engel.
Budowę tego kościoła zakończono w latach 1520-1522. Wieża wzorowana na wieży londyńskiej Katedry Westminsterskiej. Była to świątynia zakonu joannitów. Wewnątrz zachowane jest zabytkowe wyposażenie, m.in.: renesansowy ołtarz główny, ambona z II poł. XVIII w., chrzcielnica. Warto też obejrzeć ciekawe sklepienie gwiaździste i sieciowe pokryte polichromią, z terakotowymi zwornikami.
W Witnicy znajduje się oryginalne Muzeum pod gołym niebem - Park Drogowskazów i Słupów Milowych Cywilizacji. Park nawiązujący do dawnego traktu: Berlin – Królewiec, przebiegającego niegdyś przez Witnicę. Zgromadzone tu eksponaty zebrane są w czterech kolekcjach: przestrzeń kultury, drogi, słupy milowe cywilizacji, refleksje oraz fantazje. Więcej na Stronie internetowej.
Zabytkowy, wkomponowany w krajobraz, obiekt hydrotechniczny z początku XX w., którego zadaniem jest przepompowywanie wody z polderów leżących po zewnętrznej stronie wałów, do zbiornika zalewowego. Pompownia usytuowana jest na drodze będącej przedłużeniem ul. Chopina.
Zabytkowy, malowniczo położony obiekt hydrotechniczny wybudowany w 1911 r., nazywany dawnej Kościołem Wodnym. Jego zadaniem jest pompowanie wody z polderów leżących po zewnętrznej stronie wałów zbiornika zalewowego. W 1963 r. wymieniono napęd - z parowego na elektryczny. Wcześniej zużywano do 20 ton węgla dziennie.
Dąbroszyn (niemieckie Tamsel) od 1510 r. był siedzibą znakomitych rodów szlacheckich. Dzisiaj można tu podziwiać pozostałości po okresie dawnej świetności.
- Pałac. Zbudowany został w latach 1680-1690. Pierwotnie barokowy, obecnie neogotycki. Wewnątrz zachowały się zabytkowe gipsowe sztukaterie, kominki, boazeria, malowidła.
- Folwark. Liczne zabudowania folwarku, wyróżniające się interesującą architekturą, wznoszono od początku XVII do początku XX w. Przy folwarku funkcjonowała także gorzelnia.
- Park pałacowy. Przedzielony drogą prowadzącą z Kostrzyna nad Odrą do Gorzowa Wlkp. na dwie części: Park Dolny o powierzchni. 2,7 ha i Park Górny o pow. 11 ha. Obydwa reprezentują ten sam, romantyczno-angielski styl. W Parku Dolnym zachowały się rzeźby, drzewa pomnikowe, wśród których na szczególną uwagę zasługuje miłorząb japoński. W Parku Górnym, na krawędzi stoku, znajduje się Świątynia Cecylii. Jest to otwarty pawilon, którego kopuła wsparta na siedmiu toskańskich kolumnach osłania postać boga Chronosa.
Tę neogotycką świątynię zbudowano w latach 1825-1827. We wnętrzach znajduje się mauzoleum z pomnikami epitafialnymi dawnych właścicieli. Warto również zobaczyć kryptę grobową z sarkofagiem Hansa Adama II von Schöening oraz ekspozycję ozdób trumiennych.
Cmentarz Obozu Sonnenburg znajduje się przy ul. Kolejowej w Słońsku. Cmentarz założony został w połowie XIX w.. Jest to miejsce spoczynku pomordowanych w obozie koncentracyjnym i ciężkim więzieniu Sonnenburg.
Cmentarz komunalny przy ul. Lipowej w Słońsku. Znajduje się tu Pomnik poświęcony poległym w I Wojnie Światowej. Przedstawia on orła i śpiącego żołnierza. Pomnik został odsłonięty w 1925 r. Na cmentarzu, po prawej stronie od kaplicy, znajduje się lapidarium i nagrobek Ottona Rubowa - burmistrza Sonnenburga w latach 1892-1924. Była to postać ogromnie zasłużona dla ówczesnego miasta.
Ten zabytkowy obiekt położony jest w malowniczej dolinie rzeki Lenki (Łęczy), której wody nadal poruszają młyńskie koło. Największą osobliwością jest przedwojenne, wciąż sprawne wyposażenie. Młyn znajduje się nieopodal drogi ze Słońska do Ośna. Możliwy do obejrzenia tylko z zewnątrz.
Obiekt sakralny o konstrukcji ryglowej wypełnionej cegłą (tzw. mur pruski). Wybudowany został w 1828 r. na XVI-wiecznym fundamencie kamiennym. Kruchta dobudowana w 1909 r.
Te wsie o charakterze ulicówek powstały w XVIII w. podczas prac regulacyjnych i melioracyjnych prowadzonych w dolinie Warty. Do dziś można tu i w wielu sąsiednich wioskach, o podobnej genezie powstania, oglądać budynki o konstrukcji szachulcowej, typowej dla regionu.
Obiekt wzniesiony w 1813 r. W kościelnej wieży znajduje się sprawny mechanizm zegarowy z XIX w., sprzężony z zachodnią tarczą zegarową oraz dzwon z 1649 r. Na płaszczu dzwona pokazana jest scena ukrzyżowania, wizerunek Matki Boskiej na półksiężycu.
Jest to pochodzący z XVIII w. budynek z drewnianą dzwonnicą. Kołczyńska świątynia została wzniesiona w konstrukcji ryglowej i założona jest na planie prostokąta. Na osiach ścian podłużnych usytuowano dwie kwadratowe kruchty. Bryłę nawy przykryto czterospadowym, a kruchty osobnym, dwuspadowym dachem. W dzwonnicy zachował się oryginalny, XVIII-wieczny dzwon. Przed kościołem znajdują się żelazne krzyże i płyta nagrobna rodziny młynarzy. Interesujący i nieczęsto spotykany jest także układ przestrzenny (wielodrożnicówka) tej wsi o starym rodowodzie. W Kołczynie ponadto można zobaczyć sześć budynków o konstrukcji szachulcowej z I poł. XIX w. Istniał tu także XVII-wieczny szachulcowy zajazd, kryty strzechą, z podcieniami. Został przeniesiony do skansenu w Ochli.
Tereny podworskie znajdują się w północno-zachodniej części wsi. Wraz z dziedzińcem i parkiem tworzą wspólny układ przestrzenny przylegający od południowej strony do niewielkiego jeziorka. W skład zabudowań dworskich wchodzą: przebudowany budynek dworski, chlew, stodoła, kuźnia i obora. Na dziedziniec wjeżdża się wprost z głównej drogi wiejskiej. W parku został zachowany pierwotny układ ścieżek. Architektonicznym dopełnieniem kompozycji parku jest kościół z XVIII w., położony na północnym krańcu jeziora, o konstrukcji ryglowej z XIX-wieczną, murowaną wieżą.
Najstarsza wieś powstała w obrębie Krzeszyckich Łęgów Zakonnych w 1722 r. Osiedlono tu wówczas 40 Olendrów. Na dzwonnicy kościoła wisi dzwon ufundowany przez mistrza zakonu joannitów, Księcia Ferdynanda. Do dziś zachowała się typowa dla regionu zabudowa.
Najstarsza wieś powstała w obrębie Krzeszyckich Łęgów Zakonnych w 1722 r. Osiedlono tu wówczas 40 Olendrów. Na dzwonnicy kościoła wisi dzwon ufundowany przez mistrza zakonu joannitów, Księcia Ferdynanda. Do dziś zachowała się typowa dla regionu zabudowa.
Prywatny zbiór militariów, zdjęć i innych pamiątek z okresu II wojny światowej zainicjowany niezwykłymi przeżyciami założyciela - płk. Czesława Chmielewskiego. Muzeum mieści się w Witnicy przy ul. Sikorskiego 35.
Jest to filia Muzeum Lubuskiego im. Jana Dekerta w Gorzowie Wielkopolskim. Eksponuje młyn z 1826 r., wyposażenie, pomieszczenia gospodarcze i mieszkalne młynarza, kuźnię i przedmioty związane z dawną wsią. Ponadto wystawy czasowe i pokazy rękodzielnicze.
Regionalna Izba Tradycji przy ul. Sikorskiego 6 w Witnicy. Mieści się w pięknie odrestaurowanym budynku, tzw. Żółtym Pałacyku (dawna willa fabrykancka). Znajdują się tu pamiątki historii okolicy gromadzone przez Towarzystwo Przyjaciół Witnicy.
Wzniesiony na przeł. XIV i XV w. z neogotycką wieżą dostawioną w 1834 r. Nieopodal znajduje się klasycystyczny pałac z przeł. XVIII i XIX w., później przebudowany. Pałac otoczony jest rozległym parkiem krajobrazowym (17,6 ha). Znajdują się w nim dwa stawy z wyspami i wiele pomnikowych drzew. Obecnie pałac jest siedzibą Ośrodka Pomocy Społecznej. Na uwagę zasługuje fakt, że przy rozbudowie obiektu w latach 80-tych XX w. wybudowano pralnię w stylu dworku i oczyszczalnię w stylu parkowej altany. W parku rośnie m.in. tulipanowiec.
Konstrukcja szachulcowa z 1780 r. powiększona w 1866 r. o pięcioboczną absydę i w 1911 r. o masywny przedsionek. Obok kościoła znajduje się kapliczka poświęcona poległym mieszkańców wsi w I Wojnie Światowej. Wokół kościoła rosną pomnikowe dęby poświęcone postaciom historycznym. Ponadto we wsi istnieje budynek dawnego pałacyku myśliwskiego z 1780 r. a także domy szachulcowe z ok.1825 r.
Efektowna budowla w stylu neoromańskim z 1868 r. z barokową wieżą z 1737 r. zwieńczoną hełmem z latarnią.
Klasycystyczny pałacyk z 1835 r., częściowo przebudowany i powiększony o przybudówki z 1908 r. Dookoła rozciąga się rozległy park krajobrazowy (31 ha) z przełomu XVIII i XIX w. oraz jeziorko. W parku znajduje się dawny dworek myśliwski z 1903 r., do którego dochodzi aleja lipowa.
Obiekt o konstrukcji ryglowej, wypełnionej murem ceglanym, wybudowany w latach 1860 – 1863.
Teren obozu przymusowej pracy dla podoficerów i szeregowców, w którym więziono ponad 70 tys. jeńców różnych narodowości. Na cmentarzu znajduje się pomnik poświęcony ofiarom obozu.
Ponadto w Kostrzynie nad Odrą warto zobaczyć XIX-wieczny dwupoziomowy dworzec kolejowy o ciekawych rozwiązaniach zarówno architektonicznych jak i technicznych oraz nieczynną wieżę ciśnień z 1903 r. znajdującą się w centrum miasta.
Zespół 5 fortów (poza fortem „Gorgast” pozostałe forty nie są udostępnione do zwiedzania):
Fort „Sarbinowo”. Wokół Twierdzy Kostrzyn wybudowano 4 forty: „Czarnów”, „Żabice”, „Gorgast” i „Sarbinowo”. Idea budowy pierścienia fortów wokół starych twierdz oparta była na założeniu, by w odległości odpowiadającej zasięgowi ochronnego ognia artylerii rozmieścić krąg takich samodzielnych bastionów. Fort „Sarbinowo” jest imponującą budowlą powstałą w latach 1883-87. Fort jest otoczony suchą fosą o podmurowanej skarpie od strony przedpola, chronioną czterema kaponierami, z których trzy zachowały się w dobrym stanie. Fort położony jest ok. 4 km od Kostrzyna, przy drodze w kierunku Szczecina, na krawędzi stoku doliny Odry.
Fort „Żabice”. Powstał w latach 1887-90 na wzniesieniu pozwalającym kontrolować drogi ze Słubic do Kostrzyna nad Odrą i Słońska. Ma postać pięcioramiennej reduty otoczonej suchą fosą. Fort znajduje się przy szosie Górzyca - Żabice naprzeciw wylotu drogi do stacji kolejowej Ługi Górzyckie. Obecnie działa w nim strzelnica.
Fort „Czarnów”. Powstał w tym samym czasie, co fort „Żabice”, wraz z którym chronił drogę do Kostrzyna nad Odrą od strony południowo-wschodniej. W budowie zbliżony do nieregularnego pięcioboku. Niestety niewiele do dziś przetrwało, części murowane rozebrano, zachował się jedynie fragment poterny i działobitnie. Zlokalizowany przy drodze z Czarnowa do Stańska.
Fort „Gorgast”. Powstał w latach 1883-1889. Usytuowany jest po stronie niemieckiej, w miejscowości Gorgast, położonej przy drodze z Kostrzyna do Berlina. Fosa, przystosowana do zalania wodą, strzeżona była z działobitni bastionów. Bastiony nadają fortowi kształt zbliżony do twierdz renesansowych w zminiaturyzowanej formie. Najlepiej zachowany fort twierdzy Kostrzyn. W latach 90-tych XX w. lokalne władze samorządowe zaadaptowały go na ośrodek rekreacyjny. Można tu popływać łódką po fosie czy zwiedzać urządzenia fortu wytyczonymi trasami.
Fort „Sarbinowo”. Wokół Twierdzy Kostrzyn wybudowano 4 forty: „Czarnów”, „Żabice”, „Gorgast” i „Sarbinowo”. Idea budowy pierścienia fortów wokół starych twierdz oparta była na założeniu, by w odległości odpowiadającej zasięgowi ochronnego ognia artylerii rozmieścić krąg takich samodzielnych bastionów. Fort „Sarbinowo” jest imponującą budowlą powstałą w latach 1883-87. Fort jest otoczony suchą fosą o podmurowanej skarpie od strony przedpola, chronioną czterema kaponierami, z których trzy zachowały się w dobrym stanie. Fort położony jest ok. 4 km od Kostrzyna, przy drodze w kierunku Szczecina, na krawędzi stoku doliny Odry.
Fort „Żabice”. Powstał w latach 1887-90 na wzniesieniu pozwalającym kontrolować drogi ze Słubic do Kostrzyna nad Odrą i Słońska. Ma postać pięcioramiennej reduty otoczonej suchą fosą. Fort znajduje się przy szosie Górzyca - Żabice naprzeciw wylotu drogi do stacji kolejowej Ługi Górzyckie. Obecnie działa w nim strzelnica.
Fort „Czarnów”. Powstał w tym samym czasie, co fort „Żabice”, wraz z którym chronił drogę do Kostrzyna nad Odrą od strony południowo-wschodniej. W budowie zbliżony do nieregularnego pięcioboku. Niestety niewiele do dziś przetrwało, części murowane rozebrano, zachował się jedynie fragment poterny i działobitnie. Zlokalizowany przy drodze z Czarnowa do Stańska.
Fort „Gorgast”. Powstał w latach 1883-1889. Usytuowany jest po stronie niemieckiej, w miejscowości Gorgast, położonej przy drodze z Kostrzyna do Berlina. Fosa, przystosowana do zalania wodą, strzeżona była z działobitni bastionów. Bastiony nadają fortowi kształt zbliżony do twierdz renesansowych w zminiaturyzowanej formie. Najlepiej zachowany fort twierdzy Kostrzyn. W latach 90-tych XX w. lokalne władze samorządowe zaadaptowały go na ośrodek rekreacyjny. Można tu popływać łódką po fosie czy zwiedzać urządzenia fortu wytyczonymi trasami.
Wokół Twierdzy Kostrzyn wybudowano 4 forty: „Czarnów”, „Żabice”, „Gorgast” i „Sarbinowo”. Idea budowy pierścienia fortów wokół starych twierdz oparta była na założeniu, by w odległości odpowiadającej zasięgowi ochronnego ognia artylerii rozmieścić krąg takich samodzielnych bastionów.
Poza fortem „Gorgast” pozostałe forty nie są obecnie udostępnione do zwiedzania.
- Fort „Sarbinowo”. Fort „Sarbinowo” jest imponującą budowlą powstałą w latach 1883-87. Fort jest otoczony suchą fosą o podmurowanej skarpie od strony przedpola, chronioną czterema kaponierami, z których trzy zachowały się w dobrym stanie. Fort położony jest ok. 4 km od Kostrzyna nad Odrą, przy drodze w kierunku Szczecina, na krawędzi stoku doliny Odry.
- Fort „Żabice”. Powstał w latach 1887-90 na wzniesieniu pozwalającym kontrolować drogi ze Słubic do Kostrzyna nad Odrą i Słońska. Ma postać pięcioramiennej reduty otoczonej suchą fosą. Fort znajduje się przy szosie Górzyca - Żabice naprzeciw wylotu drogi do stacji kolejowej Ługi Górzyckie. Obecnie działa w nim strzelnica.
- Fort „Czarnów”. Powstał w tym samym czasie, co fort „Żabice”, wraz z którym chronił drogę do Kostrzyna nad Odrą od strony południowo-wschodniej. W budowie zbliżony do nieregularnego pięcioboku. Niestety niewiele do dziś przetrwało, części murowane rozebrano, zachował się jedynie fragment poterny i działobitnie. Zlokalizowany przy drodze z Czarnowa do Stańska.
- Fort „Gorgast”. Powstał w latach 1883-1889. Usytuowany jest po stronie niemieckiej, w miejscowości Gorgast, położonej przy drodze z Kostrzyna do Berlina. Fosa, przystosowana do zalania wodą, strzeżona była z działobitni bastionów. Bastiony nadają fortowi kształt zbliżony do twierdz renesansowych w zminiaturyzowanej formie. Najlepiej zachowany fort twierdzy Kostrzyn. W latach 90-tych XX w. lokalne władze samorządowe zaadaptowały go na ośrodek rekreacyjny. Można tu popływać łódką po fosie czy zwiedzać urządzenia fortu wytyczonymi trasami.
Poza fortem „Gorgast” pozostałe forty nie są obecnie udostępnione do zwiedzania.
Między Sarbinowem, a Chwarszczanami rozpościera się teren, na którym podczas Wojny Siedmioletniej, w 1758 r., doszło do wielkiej bitwy pomiędzy wojskami pruskimi a rosyjskimi. Uczestniczyło w niej 80 tys. żołnierzy. Przy szosie znajduje się tablica z opisem tego wydarzenia oraz niewielki obelisk w otoczeniu pierścienia drzew.
Pierwotnie kaplica zamkowa templariuszy, a następnie joannitów. Budowla wzniesiona w stylu gotyckim w latach 80-tych XIII w. Po częściowym zniszczeniu podczas wojny siedmioletniej odbudowana i przebudowana. Kościół obronny z dwoma basztami i otworami strzelniczymi. Wewnątrz XIV-wieczne, gotyckie malowidła.
Obiekt, którego pierwotne fragmenty pochodzą sprzed 1250 r., był zapewne ufundowany przez templariuszy. Z pierwotnego założenia pochodzą ściany: zachodnia, południowa i północna. Od zachodu, w późnym średniowieczu, dobudowano czworoboczną wieżę. Od strony wschodniej w 1858 r., wzniesiono transept i prezbiterium.
Kościół granitowy datowany na drugą połowę XIII w., wielokrotnie niszczony i odbudowywany. W latach 1897/98 rozbudowany. Zachował się dzwon z przełomu XIII i XIV w., prawdopodobnie ufundowany przez templariuszy. We wsi znajduje się także interesujący budynek elektrowni wodnej.
Kolegiata w Górzycy wzniesiona została z inicjatywy biskupa lubuskiego Jana Borsznica w 1412 r. jako późnogotycki kościół salowy. Ulegał on wielokrotnie pożarom. Forma architektoniczna kościoła ostatecznie ukształtowała się w XVIII w. Korpus nawowy murowany jest z kamienia polnego, otynkowany, ściany wieży z cegły. Po zniszczeniach wojennych kościół odbudowany został dopiero w latach 1976 - 1982.
Obiekt klasycystyczny, wybudowany w latach 1765 - 1770, przebudowany w 1829 r. Zbudowany z cegły, otynkowany. Górna kondygnacja wieży o konstrukcji ryglowej. W wieży znajdują się dwa dzwony żeliwne z 1925 r.
Malowniczo położone obiekty sakralne o średniowiecznym rodowodzie.
Inne atrakcje
Rzeczpospolita Ptasia to demokratyczne państwo bez wiz i granic, za to z prezydentem, flagą i własną konstytucją oraz zbiorem przepisów zebranych w kodeksie obserwatora ptaków. Produkt turystyczny wymyślony przez Towarzystwo Przyjaciół Słońska „Unitis Viribus”. Członkowie otrzymują specjalne paszporty, w których wbijane są pieczęcie potwierdzające pobyt w ptasiej republice. Biura Paszportowe: Słońsk ul. Puszkina 44, tel. (95) 7572445, Stacja Pomp 2, tel. (95) 7572212, więcej na stronie Towarzystwa Przyjaciół Slońska
Leśna ścieżka edukacyjna z 40 modelami dinozaurów naturalnej wielkości. Ścieżka pokazuje kolejne okresy geologiczne w przystępny i atrakcyjny dla rodzin z dziećmi sposób. Więcej informacji na stronie Parku Dinozaurów.
Umożliwia przekroczenie Warty na wysokości Kłopotowo-Witnicy. Funkcjonowanie przeprawy jest uzależnione od warunków hydrologicznych - nie odbywa się w czasie kiedy Warta jest zamarznięta oraz przy wysokich poziomach wody. Niestety, z uwagi na trudności w znalezieniu operatora, tymczasowo prom jest nieczynny.
15-ty południk - przebiega w Krzeszycach. Obelisk symbolicznie wyznaczający przebieg południka usytuowany jest przy leśnej drodze, na zachód od zakładu „Prefabet”.
Jezioro Radachowskie położone jest w pobliżu wsi Ownice, na południowy-wschód od Słońska. Znajduje się tutaj plaża i niestrzeżone kąpielisko.
Grupa szlaków nordic walking ,,Witnicki Anioł’’ – 5 tras w granicach Zespołu Przyrodniczo - Krajobrazowego Jezioro Wielkie, tworzących z lotu ptaka kształt anioła. Szlaki mają różną długość i stopień trudności, od 3,5 do 13,5 kilometra, z czasami przejścia poszczególnych szlaków od 40 minut do 3 godzin. Ścieżki mają swój początek i koniec na terenie ośrodka wypoczynkowego ,,Leśne Ustronie’’, są oznakowane, a na starcie i mecie są ławki, wiaty i miejsce na ognisko.
Strefa Odkrywania, Wyobraźni i Aktywności w Witnicy. W budynku Regionalnego Centrum Ratownictwa przy ul. Żwirowej mieści się lokalna strefa odkrywania, utworzona przez Centrum Nauki Kopernik. Znajdują się tam interaktywne eksponaty związane z różnymi dziedzinami nauki oraz Majsternia, gdzie można podejmować logiczne i konstrukcyjne wyzwania. Więcej informacji na stronie Urzędu Miasta i Gminy Witnica.
Gry terenowe (Questy) w Kołczynie, Studzionce i Malcie. 3 gry terenowe typu Quest przygotowane zostały przez Fundację NATURA-lnie. Dzięki nim, odkryjesz tajemnice trzech miejscowości: rybackiego Kołczyna, olenderskiej Studzionki i fryderycjańskiej Malty. Formularze z instrukcją do gier znajdziesz poniżej.
-
Quest w Kołczynie
Pobierzpdf - 7.78 MB
-
Quest w Studzionce
Pobierzpdf - 7.65 MB
-
Quest w Malcie
Pobierzpdf - 8.94 MB